Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy nie jest typowym wynagrodzeniem, gdyż nie przysługuje z tytułu świadczenia pracy, ale właśnie w związku z jej nieświadczeniem. Zwane jest wynagrodzeniem gwarancyjnym.
Wydaje się, że przepisy prawne w tej kwestii są jasne, ale w praktyce spotkałam się z problemem prawidłowego wyliczenia okresu tego wynagrodzenia, w szczególności w przypadku niezdolności do pracy na przełomie roku kalendarzowego i w przypadku zmiany pracy.
Zgodnie z art. 92 Kodeksu Pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia.
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że okres 33 dni lub 14 dni może wynikać z jednej, długotrwałej nieobecności w pracy lub stanowić sumę kilku nieobecności w pracy w roku kalendarzowym. Okresy niezdolności do pracy podlegają sumowaniu niezależnie od tego jak długo trwają, jak też jakie występują przerwy między nimi. Również nie ma żadnego znaczenia rodzaj schorzenia (nie musi to być ta sama jednostka chorobowa).
Okresy niezdolności do pracy, za które przysługuje wynagrodzenie, należy liczyć od 1 stycznia każdego roku kalendarzowego. Co się dzieje jeśli pracownik choruje na przełomie roku?
Tu mamy 2 sytuacje:
-jeśli pracownik otrzymuje do końca roku kalendarzowego wynagrodzenie i w nowym roku kalendarzowym jest nadal niezdolny do pracy to od 1 stycznia ma prawo do wynagrodzenia przez okres 33 dni (lub 14 dni),
– jeśli do końca roku kalendarzowego pracownik pobiera zasiłek chorobowy i w nowym roku kalendarzowym jest nadal niezdolny do pracy to od 1 stycznia nadal otrzymuje zasiłek chorobowy.
Kolejny problem dotyczył zmiany pracodawcy w ciągu roku kalendarzowego.
Pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy tylko w wymiarze 33 lub 14 dni. Jeśli zmieni pracę i będzie niezdolny do pracy należy połączyć okresy niezdolności do pracy u poprzedniego i obecnego pracodawcy. W świadectwie pracy muszą znaleźć się informacje o liczbie dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie w związku z niezdolnością do pracy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy. Te informacje pozwolą aktualnemu pracodawcy na prawidłowe wyliczenie ilości dni, za które musi wypłacić pracownikowi wynagrodzenie, które przecież finansowane jest z jego środków.