Choć w języku potocznym mówi się o „podatku od zasiedzenia”, to w prawie podatkowym nie istnieje osobna kategoria podatkowa o takiej nazwie. Obowiązek podatkowy wynika z ustawy z dnia 18 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, a konkretnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy:

„Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem zasiedzenia”.

Innymi słowy – zasiedzenie traktowane jest jak nieodpłatne nabycie majątku, a zatem podlega podatkowi tak samo jak np. darowizna.

Ile wynosi podatek od zasiedzenia?

Podstawą wyliczenia podatku stanowi wartość rynkowa nieruchomości. Warto jednak pamiętać, że przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia. Natomiast jeżeli budynek stanowiący część składową gruntu będącego przedmiotem nabycia został wzniesiony przez osobę nabywającą nieruchomość przez zasiedzenie, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tego budynku.

Obowiązuje jedna stawka – 7% podstawy opodatkowania, niezależnie od tego, czy osoba zasiedziała nieruchomość po krewnym, sąsiedzie czy nieznanej osobie trzeciej. Nie ma tu zastosowania żadna ulga rodzinna, tak jak w typowych darowiznach czy spadkach.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy?

Momentem powstania obowiązku podatkowego jest dzień uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie. Sąd z urzędu przesyła informację do urzędu skarbowego.

Od tego dnia liczony jest miesięczny termin na złożenie do urzędu skarbowego formularza SD-3.